First day, Ho Chi Min

8 september,

Wauw wauw, het is mijn eerste dag in Vietnam, Ho Chi Min, gisteren gearriveerd en ik voel me welkom :) mede dankzij mn lieve huisgenootje! Die me heel lief van the airport haalde met een taxi. Het duurde even maar toen kwam ze voorbij stuiteren, ik omhelsde haar van achteren, de nodige gilletjes en selfies volgden uit pure enthousiasme.. En jahoor samen gingen we ons eerste avontuur aan. We namen een taxi vanaf het vliegveld. Onze taxi-chauffeur laadde onze bagage in, deze chaffeur had wat moeite met lachen, ja zelfs met glimlachen, sterker nog ik heb zijn mondhoeken niet eens klein beetje omhoog zien gaan. Ik maakte kennis met het verkeer, ohh men 1e cultuurschock 3.0 niet te remmen die Vietnamezen hier. Alles en iedereen rijd door rood, kriskras door elkaar, superveel scooters tussen de auto's door, het lopen over dit soort wegen voelt elke keer een beetje als het wagen van je leven, maar het scheelt dat het verkeer niet heel heel snel gaat (op een enkele uitzondering na) de afstand tussen het vliegveld en ons hostel Town House, was niet ver maar toch deden we er meer dan een uur over vanwege het  chaotische verkeer. Bij ons adres aangekomen, voelde ik in m'n zakken en keek in m'n tas, waar was mijn telefoon? Nou dacht ik, hij zal wel in mn tas zitten, ik keek goed om me heen in de taxi, Marianne scheen nog licht met haar telefoon de taxi in, maar nee hoor geen telefoon.  Ik bedacht me om bij het hostel mijn tas even goed uit te zoeken.
Om bij het hostel te komen moesten we door een smal luguber steegje, waar alle 'huisjes' op instorten leken te staan, niets klopte, wat me wel een beetje aan het lachen maakte.  Bij het hostel aangekomen werden we vriendelijk begroet door Billy. Wat een lieve gozert, na het inchecken was ik verbaast over de kamer. Ruim, schoon, nieuw en netjes, wat een contrast met het steegje waar we uitkwamen maar goed, ik gooide mijn tas leeg op bed en ja je begrijpt het al, no phone. Marianne moet de paniek in m'n ogen hebben gezien toen ik hard 'oh nee' riep. We hebben de bon van het taxibedrijf nog zei ze, ik rende naar beneden met de bon in m'n hand. ' Billyyyyy i have a big problem!! ik legde Billy in mijn beste Engels mijn probleem uit.. Ik zag aan zijn gezicht dat hij zich helemaal in de situatie in leefde. Hij belde direct naar het taxi bedrijf. Het taxi bedrijf bleek al gauw de juiste chaffeur gevonden te hebben nu nog afwachten of hij terug ging komen.. En jaaaa hoor, hij kwam terug. Ik was zo blij, vloog Mar om dr hals. We hebben het gevierd met cocktails en bier, grapje we hadden behoorlijk honger en zijn naar de burger king gelopen. Onderweg kwam Marianne een bekende tegen, zij vergezelde ons tijdens het bunkeren. Daarna kon ik me eindelijk een beetje settelen in het hostel, ondertussen maakte we plannen voor de volgende dag, we besloten naar de volgende dag een museum te bezoeken en daarna richting Mui Ne te gaan, omdat Ho Chi Min een behoorlijk vieze en drukke stad is. Na een heerlijke nacht slapen, lekkere douche en de nodige kussengevechten zijn we de volgende dag richting het museum gegaan over de Vietnamese oorlog. ontzettend indrukwekkend. Vooral de fotocollectie, waarop je zoveel heftige beelden ziet, dat het ging duizelen. In het museum wilde 2 Chinese meisjes met me op de foto, vermoedelijk heb ik iets weg van een buiteaards wezen? Had iemand me dat niet eerder kunnen vertellen? heel fijn! We moesten hard terug lopen om onze bus richting Meu Ne niet te missen, ik kreeg zowaar handigheid in het oversteken van de barre bizarre kruispunten, we werden bij ons Hostel opgehaald, waar we onze backpacks bewaakt en wel hadden achter gelaten. Op dit moment lig ik in een ligbus, waar onze lange benen niet inpassen, maar gelukkig hebben we wifi, nou ja niet dat het echt werkt, maar toch voor het idee :) De meeste mensen zijn trouwens heel vriendelijk, er zijn nog best wat mensen, personeel in winkels, musea's die geen letter Engels lijken te spreken maar we redden ons wel. 
Oh, ik heb zin zin in de zee. Nog even :-) we hebben een hostel geboekt met zwembaden en dichtbij zee, dus dat moet goedkomen!